Reporting verbs to czasowniki, których używamy w zdaniach w mowie zależnej. Poznaj 10 najpopularniejszych oraz długą ławkę rezerwowych „raportujących czasowników”, których używamy w 4 różnych strukturach gramatycznych.
/Na memie: Gdy Twój nauczyciel powiedział, że dostałeś najwyższą ocenę z plusem z dużego sprawdzianu – oby było tak dzięki lekturze tego tekstu!/
Z tego wpisu nie dowiesz się za wiele o footballu, ale za to przeczytasz o tym:
Zacznijmy więc od podstaw, żeby stopniowo zagłębiać się coraz bardziej w temat!
Mowa zależna w języku angielskim to wszystkie te zdania, które zaczynają się od słynnych słów She said… (Ona powiedziała) czy He said that… (On powiedział, że).
Dużo mówi się o tym na lekcjach języka angielskiego, ponieważ wydarza się tu ciekawa rzecz. W języku angielskim, bardzo zresztą logicznie, „cofamy się o jeden czas w tył” czyli stosujemy tak zwane następstwo czasów.
Na przykład jeśli ona w poniedziałek powie, że jest głodna (I am hungry), to do środy z pewnością zdążyła coś już sobie podjeść. Więc głodna już nie „jest” tylko „była”. Dlatego logicznie rzecz biorąc w środę powinniśmy powiedzieć: „Ona powiedziała (w poniedziałek), że była głodna.”
Dlatego zamieniamy stronę czynną, czyli to co wtedy powiedziała:
Na mowę zależną:
To tylko klasyczny przykład, oczywiście temat jest obszerniejszy. Ale więcej o różnych rodzajach mowy zależnej przeczytasz w osobnym wpisie:
W tym tekście skupimy się jedynie na tym, że na „She said” mowa zależna się nie kończy!
W języku angielskim jest mnóstwo czasowników, po których musimy zastosować nasz reported speech. Dlatego nazywamy je reporting verbs lub reported speech verbs. Co ciekawe, domagają się one specyficznych dla siebie konstrukcji gramatycznych.
Poznajmy najpierw te najbardziej popularne, żeby powoli dojść do bardziej zaawansowanych dywagacji gramatycznych i porad jak pisać prace naukowe po angielsku.
No cóż, nie ma co tego ukrywać, numerem jeden wśród reporting verbs bez wątpienia jest say (powiedzieć).
Jak już widzieliśmy, jeśli ktoś mówi najnormalniej na świecie:
W mowie zależnej (reported speech) cofamy się jeden czas w tył czyli w tym wypadku zamieniamy present simple na past simple. Dlatego „zdamy raport’ słowami:
(On powiedział, [że] Cię kocha[ł].)
I nie znaczy to wcale, że już teraz nie kocha. Teraz może kocha, a może nie. Wiemy tylko, że wtedy kochał.
Chociaż w języku potocznym zwykle połykamy that (że) w zdaniach w mowie zależnej, to jeśli chcemy zabrzmieć bardziej formalnie i przejrzyście, na przykład na wypracowaniu, to warto powiedzieć pełnym zdaniem:
Jaka jest różnica między say a tell, skoro oba te słowa znaczą „powiedzieć”?
Tell potrzebuje kogoś, komu to mówimy. Będzie tak również gdy tell stanie się naszym reported speech verb:
(Jest już za późno. – Normalne zdanie.)
(Powiedziałam mu, że było / jest za późno. – Zdanie w mowie zależnej, is zamieniliśmy na was.)
Kolejnym klasykiem wśród reporting verbs jest ask czyli „zapytać”.
„Która godzina”?
Ona zapytała mnie, która (była) godzina.
Zwróć uwagę, że zdanie wygląda tu odrobinę inaczej, mamy tu do czynienie z pytaniem pośrednim – to dlatego was wylądował na końcu zdania.
Ktoś się może z nami zgodzić. Może też się nie zgodzić. A wszystko to przy użyciu starego dobrego agree.
„Okej, no to chodźmy do knajpy!”
On zgodził się na to, żeby pójść do knajpy.
Albo
Nie możemy już dłużej czekać.
Ona nie zgodziła się, żeby dłużej czekać.
Zwróć uwagę, że w tym wypadku nie ma następstwa czasów – czasownik jest w bezokoliczniku (to go, to wait), ponieważ jest po to. Więcej o możliwych wariantach, jakie wymuszają czasowniki w mowie zależnej w kolejnym punkcie.
Najdłuższe słówko z naszej dziesiątki. Użyjemy go, gdy ktoś kogoś za coś przeprasza.
Przepraszam, że byłem taki dup***.
On przeprosił za to, że zachowywał się nieładnie.
Albo jeszcze lepiej:
On przeprosił ją za bycie idiotą.
Zwróć uwagę, że w tym przypadku również nie ma następstwa czasów – tym razem z powodu formy ciągłej (tej z końcówką -ing).
Swoją drogą zdanie to padłoby, gdyby nasz niedoszły dżentelmen właśnie przed chwilą zachował się mało adekwatnie do sytuacji.
Gdyby chciał przeprosić za swoje dokonania raczej z przestrzeni wielu lat i popisów małżeńskich niedociągnięć, musiałby powiedzieć już z następstwem czasów:
Albo podobnie jeśli weźmiemy na warsztat takie zdanie:
(Przepraszam, że cię okłamałam.)
To możemy zamienić je na mowę zależną na dwa sposoby:
(Ona przeprosiła go za to, że kłamała. – Prawdopodobnie nie raz tylko wiele razy skłamała, przeprasza za tak niecną postawę.)
albo
(Ona przeprosiła go za to, że skłamała. – Prawdopodobnie w jakiejś konkretnej sprawie.)
Chociaż umówmy się, różnica jest bardzo subtelna, o ile nie dyskusyjna wręcz.
Jeśli „raportujemy” czyjąś decyzję, na przykład, że ktoś chce zatańczyć:
Możemy powiedzieć:
(Ona postanowiła zatańczyć.)
Albo z następstwem czasów:
(Ona postanowiła, że zatańczy.)
Można też coś wyjaśniać i to na kilka różnych sposobów:
On wyjaśnił powody (stojące) za jego osobliwym zachowaniem. (Explain + rzeczownik)
Wyjaśniła mi dlaczego to zrobiła. (Explain + to + ktoś )
! Zwróć uwagę, żeby nie popełnić popularnego błędu: She explained me…
(Wyjaśniła, że nie chciała zrobić nic złego. (Explain + that)
Wyjaśnili jak zrobić stronę internetową (Explain + słowo na wh- + to)
Wyjaśniliśmy jakie były warunki umowy. (Explain + wh-word bez to)
Jeśli coś komuś obiecamy, też ktoś może to przypomnieć.
(Zrobię to.)
(Obiecałeś, że to zrobisz!)
Albo gdy tracimy już nadzieję, to z następstwem czasów:
(Obiecałeś, że to zrobisz…)
Oczywiście w mowie zależnej możemy też przypominać i wypominać:
Ona przypomniała mu, że obiecał rzucić picie.
Ona przypomniała mi, żebym znów nie zapomniał kluczyków do auta.
No i można też w mowie zależnej przypominać o wypowiedzianych ostrzeżeniach.
(Ona ostrzegła nas na temat [przed] sąsiadami.)
(Ostrzegliśmy go, żeby jej nie ufał.)
Jeśli powyższe słowa i konstrukcje są dla Ciebie nowe, myślę że nie ma sensu mieszać sobie w głowie dalszymi informacjami.
Polecam raczej przejść do praktyki na kursie języka angielskiego online Speakingo, na którym ćwiczysz je w rozmowie! Możesz wypróbować tę metodę tu i teraz, za darmo i bez żadnych zobowiązań.
Zapisz się na kurs języka angielskiego online Speakingo!
Chcesz rozumieć Anglików? Zacznij mówić jak oni!
A jeśli chcesz poznać więcej teorii, zapraszam do dalszej lektury!
Okej, skoro podstawy mowy zależnej (reported speech) mamy już opanowane, możemy zagłębić się trochę w szczegóły!
Jak wiemy to z kontekstu sytuacji wynika czy w danym zdaniu mowy zależnej należy stosować następstwo czasu czy nie. Pozostaje jednak kwestia gramatyki wymuszanej przez poszczególne reporting verbs.
Otóż, jak to z angielskimi czasownikami bywa, lubią się one z różnymi słowami i tylko w ich towarzystwie widuje się je na mieście. W przypadku reporting verbs będą to (z grubsza) cztery możliwości.
Zwróć też uwagę, że niektóre z „raportujących czasowników” (jak widzieliśmy już w przykładach powyżej) nie są takie wybredne i mogą równie dobrze występować w różnych konstrukcjach.
Poniższe reported speech verbs będą funkcjonować w zdaniu tak jak say, na przykład:
(Ona powiedziała, że zjadła wszystkie ciastka.)
(Ona przyznała, że zjadła wszystkie ciastka.)
I pamiętamy, że that jest opcjonalne, szczególnie w tych mniej formalnych zdaniach:
Do tej grupy raportujących czasowników należą:
A tutaj powiemy na przykład:
(Powiedziała mi / zapewniła mnie, że nie będzie żadnych problemów.)
Tak samo użyć możemy:
Jeśli o coś prosimy po angielsku lub obiecujemy, zwykle użyjemy wtedy konstrukcji z bezokolicznikiem (to + infinitive).
(Zgodzili się zapłacić za zniszczenia.)
Będzie tak w przypadku:
Oprócz tego poniższe reported speech verbs z tej grupy mogą wspominać o kogo chodzi – ale bez to:
(Przypomniała mi, żebym zadzwonił do mamy.)
I ostatnia grupa reporting verbs, po których idzie drugi czasownik w formie ciągłej (gerund), czyli „tej z końcówką -ing„.
Normalne zdanie:
(A może zrobimy imprezę u Anthony’ego?)
Zamienimy wtedy na:
(Mowa zależna: On zasugerował zrobienie imprezy u Anthony’ego.)
Funkcjonować tak będą:
Wszystkie one mogą jednak bez problemu pójść z that:
Zdania te znaczą to samo.
Jeśli piszesz właśnie swoją pracę magisterską po angielsku, przyda Ci się poniższa tabelka, którą pożyczam ze strony Online Teachers UK.
Jeśli chcesz podnieść jakość swojego wypracowania polecam wyszukać (CTRL+F) wszystkie słowa said czy suggested i zamienić je na którąś z poniższych alternatyw:
General meaning | Strong verbs | Neutral verbs | Weak verbs |
Say | Assert that | Mention smth/that State that Point out smth/that Add smth/that Outline smth/that Describe smth/how | Note smth/that Comment on smth/that |
Suggest | Warn that Affirm that | Propose smth/that Hypothesise that Theorise that | Imply that Put forward smth |
Show | Prove smth/that Reveal smth/that Show smth/that | Demonstrate smth/that Establish smth/that | Hint at smth Allude to smth |
Persuade | Convince smbd | ||
Explain | Identify smth Illustrate smth/how Clarify smth | ||
Examine | Scrutinise smth | Investigate smth Study smth | Inquire into smth/whether |
Agree | Support smth Concur that | Acknowledge smth/that Recognise smth/that Echo smth | Concede smth |
Disagree | Challenge smth Refute smth Reject smth Oppose smth Object to smth Deny smth Rebuff smth | Doubt smth/whether | Question smth/whether |
Believe | Insist on smth/that Maintain that | Hold smth/that Profess that Subscribe to smth | Assume that |
W formalnym języku pisanym, na przykład w listach biznesowych czy wypracowaniach, niektóre reporting verbs po których idzie „that”, na przykład:
mogą stworzyć ciekawe zdania, które nie są klasyczną mową zależną (reported speech), ale występują raczej w trybie łącznym (subjunctive).
Wygląda to wtedy następująco:
(Matka nalega by jej potomstwo wcześnie chodziło spać. – Normalnie powiedzielibyśmy: Mum insists that her son goes to bed early.)
Albo
(Zasugerowali, żeby psy były spuszczone na noc do ogrodu. Normalnie w mowie potocznej powiedzielibyśmy: They suggested that the dogs are put in the garden for the night1.)
Natomiast nie ma przeciwwskazać, żeby używać tych „normalnie” konstrukcji.
Jak widzisz teoria nie jest tu szczególnie skomplikowana. To znaczy można by tu użyć wielu skomplikowanych terminów gramatycznych… tylko po co?
I tak wszystko sprowadza się do tego, że trzeba wszystkie te struktury gramatyczne wyćwiczyć w praktyce!
Nikt przecież w trakcie rozmowy nie będzie zastanawiać się czy suggest przynależy do struktury reporting verb + object czy reporting verb + infinitive!
Dlatego na kursie języka angielskiego online Speakingo znajdziesz mnóstwo zdań w mowie zależnej. I nic tylko ćwiczyć, ćwiczyć i ćwiczyć.
Co ważne jednak, na kursie Speakingo utrwalasz te konstrukcje gardłem, a nie tylko oczami. To znaczy rozmawiasz z komputerem lub telefonem, który rozumie Cię, chwali, a w razie potrzeby poprawia!
W ten sposób budujesz nawyk poprawnego mówienia po angielsku – chociaż wydaje Ci się może, że „tylko” oglądasz sobie ładne zdjęcia, słuchasz aksamitnego głosu native speakera i coś tam mu odpowiadasz.
Taka nauka jest jednak nie tylko niezwykle skuteczna, ale również po prostu przyjemna!
Zresztą najlepiej zarejestruj się dwoma kliknięciami poniżej, by przez tydzień wypróbować – za darmo i bez żadnych zobowiązań – czy taka metoda nauki języka angielskiego online przez rozmowę Ci odpowiada!
Wszystko jasne? Jeśli masz jakieś pytanie, śmiało zadaj je w komentarzach!
Piłkarski mem za Imgflip