Modals in the past: Could / Should / Would have done

W przypadku czasowników modalnych mówienie o przeszłości (modals in the past) wygląda odrobinę inaczej w przypadku „normalnych” czasowników. Z tego tekstu dowiesz się jaka jest różnica między could & could have, should & should have oraz would & would have.

---

Na obrazku: Ja siedząca na spotkaniu, które powinno było być emailem

Modals in the past

Czasowniki modalne (modal verbs) są ciekawe między innymi dlatego, że nie mają formy przeszłej (should), lub mają (can-could, will-would), ale jest ona stosowana w tylu różnych sytuacjach, że w sumie nie wiadomo czy mówimy o przeszłości czy nie i dlatego dla pewności dodawać będziemy do nich dodatkowe have (could have done, would have done).

Używamy ich zwykle w sytuacjach typu „kiedy w życiu mi nie wyszło” – dlatego czasami nazywamy je zabawnie „czasownikami modalnymi utraconej okazji” (past modals of lost opportunity¹).

Generalnie gdy mówimy o past tense modals zwykle mamy na myśli następujących trzech delikwentów:

1. Could have
2. Would have
3. Should have

could of, would of, should of

I być może warto od samego początku zaznaczyć, że nie ma czegoś takiego jak could of, would of, should of.

Jest to jedynie popularny błąd native speakerów, dla których have skrócone do 've brzmi jak of.

Ale nim nie jest!

Zacznijmy od chyba najciekawszego – najbardziej skomplikowanego – przypadku z załogi modals in the past, czyli could & could have. 

1. Could & could have

Generalnie można powiedzieć, że could jest przeszłą formą od can:

• You can do it! (Możesz to zrobić!)
• I could do it. (Ja mogłem to zrobić. – Udało mi się, dałem radę.)

Could występuje również jako bardziej uprzejma wersja can:

• We can go for a walk. (Możemy iść na spacer.)
• We could go for a walk. (Moglibyśmy pójść na spacer. – Co ty na to? Chciałabyś?)

I już w tym momencie zaczyna robić się niejasno, ponieważ równie dobrze z kontekstu wynikać może, że powyższe zdania znaczyć będą:

• I could do it. (Mógłbym to zrobić. – Jeśli chcesz to to zrobię.)
• We could go for a walk. (Mogliśmy chadzać sobie na spacer. – Ale już nam nie wolno.)

Could have jest bardziej precyzyjne

Dlatego jeśli nie chcemy zostawić cienia wątpliwości, że mówimy o przeszłości – a przy okazji zabrzmieć jak lepiej wykształcona osoba – zamiast samego could możemy zastosować modal in the past i powiedzieć could have:

• I could have done it. (Mogłem to zrobić.)
• We could have gone for a walk. (Mogliśmy pójść na spacer.)

Zwróć uwagę, że po modals in the past dajemy czasownik „w trzeciej formie” (past participle). Dla „robić” powyżej jest to: do-did-done, a dla „iść” jest to: go-went-gone.

Could have straconej szansy

W praktyce natomiast could have używać będziemy najczęściej w sytuacjach, gdy coś było możliwe, ale tego nie zrobiliśmy. Z nutką nostalgii opowiadamy o utraconej szansie powiemy wtedy na przykład:

• I could have told her I loved her. (Mogłem jej powiedzieć, że ją kochałem.)
• You’re lucky anyway, it could have been much worse! (Tak czy siak masz szczęście, mogło być dużo gorzej!)
• We could have gone to the cinema instead of doing this nonsense. (Mogliśmy pójść do kina zamiast zajmować się tymi bzdurami.)

Szans mogło też nie być:

• He couldn’t have met us, because he was so busy. (On nie mógł się z nami spotkać, ponieważ był tak zajęty.)

Lub szansa ta mogła być jedynie czysto teoretyczna (w trzecim trybie warunkowym):

• I could have passed the exam, if I’d studied more. (Mogłem zdać ten egzamin, gdybym się więcej pouczył.)
• He couldn’t have driven her to the airport, because he had lost his driving licence. (On nie mógł zawieźć jej na lotnisko, ponieważ stracił prawo jazdy.)

2. Would & would  have

Podobnie sytuacja się ma w przypadku czasownika modalnego would. Jak dziwnie by to nie brzmiało, would uchodzi za przeszłą formę tworzącego czas przyszły czasownika modalnego will. Taki powrót do przeszłości:

• I will do it. (Zrobię to.)
• He said he would do it. (On powiedział, że to zrobi. – Zdanie w mowie zależnej)

Albo wskazując na odrobinę irytacji:

• The car won’t start. (Samochód nie chce odpalić.)
• We missed the show because the car wouldn’t start. (Ominęło nas przedstawienie, ponieważ samochód nie chciał odpalić / nie odpalił.)

Dodatkowo would również występuje w formach grzecznościowych:

• Would you open that jar for me, please? (Otworzyłbyś dla mnie ten słoik, proszę?)
• Would you like to have some more tea, love? (Czy chciałbyś kochanieńki odrobinę więcej herbaty?)

Would można używać do snucia wspominek o przeszłości:

• As kids we would get up early in the morning and play outside. (Jako dzieci wstawaliśmy wcześnie rano i bawiliśmy się na podwórku.)

Oraz we frazach would rather i would prefer:

• I would rather you didn’t go there. I’d prefer you stayed home. (Wolałabym, żebyś tam nie jechał. Wolałabym, żebyś został w domu.)

Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze zastosowanie would jako jednego z modals in the past.

Would jako past modal

Would w modals in the past występuje w dwóch sytuacjach:

a) Doprecyzowanie, że na pewno chodzi o przeszłość.

• I would have called you, but my phone died. (Zadzwoniłbym do Ciebie, ale mój telefon „umarł” – rozładowała się bateria.)

Teraz tak: na ulicy na pewno często usłyszysz wersję bez have:

• I would call you, but my phone died. (Zadzwoniłbym do Ciebie, ale mój telefon „umarł” – rozładowała się bateria.)

Natomiast zdanie to nie jest szczególnie ładne, ani do końca poprawne.

Dlaczego?

Mówiąc o hipotetycznej sytuacji w teraźniejszości, stosujemy drugi tryb warunkowy, który wyglądałby tu następująco:

• I would call her if my phone didn’t die. (Bym do niej- teraz – zadzwonił, gdyby mój telefon się nie rozładował.)

Natomiast mówiliśmy przecież o sytuacji z przeszłości (przepraszamy, że do niej nie zadzwoniliśmy). Spekulacje o przeszłości natomiast wyrazić powinniśmy za pomocą trzeciego (would have called), a nie drugiego trybu warunkowego (would call).

[Podobny problem będzie zresztą w wielu zdaniach z could vs could have.]

b) Would have w trzecim trybie warunkowym

Poprawne zdanie w trzecim trybie warunkowym wyglądać będzie następująco:

• If my phone hadn’t died, I would have called her. (Gdyby mój telefon się nie rozładował to – wtedy w przeszłości – bym do niej zadzwonił.)

Mówimy o utraconej okazji z przeszłości – czyli klasycznie używamy modals in the past, żeby opisać utraconą możliwość.

3. Should & should have

Na koniec najprostszy chyba przypadek. A to dlatego, że jaki should jest każdy widzi. Po prostu znaczy „powinieneś / powinnaś” i już.

• You should learn about modals in the past. (Powinieneś uczyć się o czasownikach modalnych w przeszłości.)

A jako że should ani sam nie jest przeszłą formą, ani też  swojej formy przeszłej nie ma, aby użyć tego czasownika modalnego w przeszłości (modals in the past), musimy uzupełnić go o czasownik posiłkowy have.

Toteż gdy nie chcemy powiedzieć „co ktoś powinien robić”, lecz „co powinien był zrobić”, powiemy na przykład:

• You should have learnt about modals in the past. (Trzeba było uczyć się o czasownikach modalnych w przeszłości.)

Za po mocą should have możemy do woli przelewać łzy nad przysłowiowym rozlanym mlekiem:

• I should have married him. (Powinnam była za niego wyjść.)
• They should have been here a week ago. (Powinny były dojść już tydzień temu.)
• She shouldn’t have been listening to our private conversation! (Nie powinna była słuchać naszej prywatnej rozmowy!)

I to byłoby tyle w temacie conditionals in the past!

By Twój angielski nie był „utraconą możliwością”!

Jak widzisz brzmiące dostojnie acz groźnie could have, would have & should have,  jak i cały temat modals in the past nie jest aż tak bardzo skomplikowany.

Najtrudniejsze – jak zawsze – jest zastosowanie nowo poznanych słów i konstrukcji gramatycznych w praktyce. Bo co z tego, że zdaliśmy nawet jakiś egzamin z języka angielskiego (gdzie powoli mogliśmy przypominać sobie regułki i listy słów) jeśli w prawdziwym życiu angielskie słowa nie chcą nam przejść przez gardło!

Dlatego nasze gardło również musimy trenować – musimy po prostu mówić po angielsku!

I to nie byle jak, bo wtedy możemy utrwalić sobie błędne konstrukcje, których potem trudniej oduczyć się niż nauczyć!

Czyli jak?

Najlepiej na kursie języka angielskiego online Speakingo! 

Cała nauka angielskiego polega tu na rozmowie po angielsku według dopasowanego do Twojego poziomu zaawansowania programu nauczania, który niepostrzeżenie zawiera całą potrzebną Ci gramatykę oraz 2000 najpopularniejszych słów, których znajomość pozwoli Ci zrozumieć 90% wszystkich rozmów po angielsku.

Co więcej jest to kurs online, więc uczyć możesz się kiedy i gdzie chcesz, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu!

Bez stresu i bez dojazdów!

Przyjemnie rozmawiasz sobie z komputerem, który dzięki technologii rozpoznawania mowy rozumie Cię, chwali lub w razie potrzeby poprawia!

To nie tylko szybka i skuteczna, ale również przyjemna metoda nauki języka angielskiego!

Zresztą najlepiej dwoma kliknięciami zarejestruj się poniżej, żeby przez tydzień za darmo i bez żadnych zobowiązań wypróbować, czy taka metoda nauki języka angielskiego Ci odpowiada!

---

Zapisz się na kurs języka angielskiego online Speakingo!

Zacznij naukę

Chcesz rozumieć Anglików? Zacznij mówić jak oni!

---

Czy rozumiesz już kiedy używać could have, would have,  should have i o co chodzi z tymi wszystkimi modals in the past? Jeśli masz jeszcze jakieś pytania, zadaj je śmiało w komentarzu – z przyjemnością odpiszę!