W języku angielskim mamy dwa podstawowe sposoby, w jakie możemy powiedzieć, że coś musimy: have to oraz must. Co ciekawe, have to (has to) dużo bardziej przypomina nasze „muszę” niż samo must. Jak i kiedy ich używamy i jaka jest między nimi różnica?
/Na obrazku: Widziałem to w internecie, więc to musi być prawda!/
Have to & has to... czyli „muszę”
Have to – lub has to dla trzeciej osoby liczby pojedynczej (on, ona, to) – używamy, gdy zrobienie czegoś jest konieczne, zostałem zobligowany do zrobienia czegoś.
Nie mam wyboru – po prostu muszę!
- I have to get up early tomorrow. (Musze jutro wstać wcześnie rano.)
- She has to study before her exams. (Ona musi uczyć się przed swoimi egzaminami.)
- It has to disappear from here! (To musi stąd zniknąć!)
- We have to change the bulb… (Musimy wymienić żarówkę…)
- They have to work a lot. (Oni muszą dużo pracować.)
W powyższych zdaniach have to (has to) jest „czasownikiem właściwym” nie posiłkowym (chociaż w innych zdaniach bywa na odwrót, np. Have you done it?). Posiłkowym jest tu do-does-did.
Dlatego jeśli chcielibyśmy podkreślić wagę naszego wystąpienia, możemy powiedzieć:
- I do have to get up early. (Ja naprawdę muszę wstać wcześnie rano.)
- She does have to study! (Ona naprawdę musi się uczyć!)
Dlaczego o tym wspominam?
Have to & has to w pytaniach
Aby zadać pytanie z have to (has to) dodajemy właśnie ten wspomniany powyżej czasownik posiłkowy do (does).
- Do you have to do it? (Czy musisz to robić?)
A w trzeciej osobie (on, ona, to) does:
- Does she have to do it? (Czy ona musi to robić?)
Możemy też zadawać pytania z what? (co?) + do/does:
- What do they have to do? (Co oni muszą zrobić?)
- What does he have to do? (Co on musi zrobić?)
Przeczenia: don’t have to / doesn’t have to
Podobnie użyjemy do-does w przeczeniach: jako don’t, doesn’t (do not, does not):
- You don’t have to do it! (Nie musisz tego robić)
- She doesn’t have to go there… (Ona nie musi tam iść…)
A co w takim razie z naszym must?
Kiedy i jak używamy must?
Must używamy kiedy myślimy, że coś musimy.
Must jest czasownikiem modalnym – to znaczy, że tu jest taki sam dla wszystkich osób (też on, ona, to):
- It’s a great movie. You must see it! (To wspaniały film. Musisz go zobaczyć!)
- She must do something about it… (Ona musi coś z tym zrobić… – zwróć uwagę, że nie ma
she musts) - We must go to the shop today, the fridge is empty. (Musimy dziś iść do sklepu, lodówka jest pusta.)
Pytania z must
Teoretycznie pytania z must są możliwe¹ i proste do zadania (inwersja):
- Must we do our homework? (Czy musimy robić nasze zadanie domowe?)
Ale jak dla mnie brzmią bardzo pokracznie (lub przynajmniej komicznie formalnie) i w praktyce raczej usłyszymy:
- Do we have to do our homework?
Przeczenia z mustn’t
Przeczenia z must brzmią bardzo formalnie. Możemy powiedzieć skrajnie formalną pełną formą must not lub skróconą mustn’t.
Na przykład:
- You mustn’t go into the garden. (Nie wolno Ci iść do ogrodu.)
- You mustn’t believe everything you read on the internet. (Nie wolno ci wierzyć we wszystko, co przeczytasz w internecie.)
Jak widzisz mustn’t znaczy raczej „nie wolno ci” niż „nie musisz’, ale o tym więcej za chwilę.
Kiedy must, a kiedy have to?
Z góry uprzedzam: bardzo często nie ma najmniejszej różnicy między must & have to.
Na przykład jeśli jest już późno i oświadczamy rozentuzjazmowanemu towarzystwu, że „musimy już iść” powiemy:
- I must go now.
albo
- I have to go now.
Czasami różnica między must & have to jest jednak wyczuwalna.
Angielskie must znaczy nie tyle „muszę” co „myślę, że muszę”!
Must jest bardziej osobisty od have to. Przy użyciu must mówimy o naszych odczuciach i ocenach, a nie suchych faktach.
- She’s really nice, you must meet her! (Ona jest naprawdę fajna, musisz ją spotkać!)
- I haven’t called my mum for ages. I must call her tomorrow. (Nie dzwoniłem do mamy „od stuleci”. Muszę jutro do niej zadzwonić.)
Jak widzisz, powyższy „przymus” jest wewnętrzny. Żaden policjant nie stoi nam nad głową i nie każe nam dzwonić do mamy!
Have to sygnalizuje bardziej obiektywny przymus
Kiedy sprawa nie jest osobista, tylko wynika z faktów, obiektywnego stanu rzeczy, nie użyjemy must tylko have to:
- You can’t turn right here, you have to turn left. (Nie możesz skręcić tu w prawo, musisz skręcić w lewo.)
- I’m getting old, I have to wear glasses for reading. (Starzeję się, muszę nosić okulary do czytania.)
- John can’t come, he has to work tomorrow. (John nie może przyjść, on musi jutro pracować.)
W zdaniach tych przymus nie jest naszym poczuciem czy „widzimisię”. Wynika z przepisów, biologii czy naszej umowy z pracodawcą.
Dlatego możemy doszukać się różnicy w poniższych dwóch zdaniach:
- I must get up early tomorrow.
- I have to get up early tomorrow.
Oba zdania te znaczą niby „Muszę jutro rano wstać.” Ale…
- Pierwsze zdanie wypowiemy w piątek, jeśli chcemy rano pojechać na wycieczkę w góry.
- Drugie zdanie powiemy w dni robocze, ponieważ kolejnego dnia czekają nas obowiązki zawodowe lub szkolne.
Wyraźna różnica pojawia się również w przeczeniach z mustn’t & don’t have to.
Mustn’t & don’t have to
Kiedy używać mustn’t, a kiedy don’t have to?
Mustn’t użyjemy w przeczeniu, jeśli niezwykle ważne i istotne jest to, byśmy czegoś nie zrobili:
- A spy mustn’t tell anyone his secrets. (Szpiegowi nie wolno nikomu zdradzać jego tajemnic.)
- We mustn’t talk in a library. (Cicho bądź, nie wolno nam rozmawiać w bibliotece.)
Don’t have to użyjemy w przeczeniach, kiedy nie ma potrzeby by coś zrobić, no ale jeśli mamy taką fantazję, to też będzie w porządku:
- You can tell me if you want to, but you don’t have to. (Możesz mi powiedzieć jeśli chcesz, ale nie musisz.)
- We don’t have to talk in a library. (Po co mamy tu szeptać w bibliotece, chodźmy lepiej do kawiarni pogadać.)
Albo²:
- You mustn’t worry too much about this. (Nie wolno Ci się tym zamartwiać – bo Ci ciśnienie skacze i dostaniesz zaraz zawału serca.)
- You don’t have to worry too much about this. (Nie ma potrzeby tym się martwić – wszystko będzie w porządku, już się tym zajęliśmy!)
Must & have to w przyszłości i przeszłości
Zarówno must jak i have to mogą opisywać przyszłość:
- I must do it tomorrow. (Muszę to jutro zrobić – bo tak chcę.)
- I have to do it tomorrow. (Muszę to jutro zrobić – bo nie mam wyboru.)
Tak jak w czasie teraźniejszym, pierwsze zdanie wyraża bardziej nasz „wewnętrzny przymus”, podczas gdy drugie zdanie „przymus zewnętrzny, obiektywny”.
Must nie może jednak opisywać przeszłości:
I must go yesterday.
To znaczy może, ale tak:
- I had to go yesterday. (Musiałem pojechać wczoraj.)
lub tak:
- I must have gone yesterday. (Najwyraźniej wczoraj pojechałem, chociaż nic z tego nie pamiętam…)
Ale różnice między must a have to w przeszłości to już dosyć zaawansowany temat, więc może na tym tu zaprzestańmy.
You must learn English czy You have to learn English?
Bez względu czy Twoja potrzeba doszkolenia języka angielskiego wynika z wewnętrznej potrzeby (ciekawość świata, dostęp do informacji, podróże) czy z przymusu zewnętrznego (szkoła, praca), czyli bez względu na to czy masz integracyjną czy instrumentalną motywację do nauki języka angielskiego – Speakingo zawsze jest świetnym wyborem!
Dlaczego?
Ponieważ na kursie języka angielskiego online Speakingo uczysz się poprzez rozmowę!
A dlaczego to tak ważne?
Dlatego że same regułki może przydadzą się na teście, ale okaże się potem, że zamiast mówić masz tylko blokadę językową. Świetne riposty i zgrabne odpowiedzi przychodzą Ci do głowy dawno po tym, jak rozmowa dobiegła końca…
Potrzebujesz zbudować sobie nawyk mówienia po angielsku!
A by nauczyć się mówić – musisz mówić!
Dlatego oczywiście polecam wszystkie teksty o gramatyce na tym blogu – ale jeśli poważnie myślisz o języku angielskim, to polecam również sam kurs!
Zapisz się na kurs języka angielskiego online Speakingo!
Wypróbuj za darmo i bez żadnych zobowiązań!
Czy wszystko jest już jasne? Czy wiesz kiedy używać have to a kiedy must?
A dlaczego w jednych memach było „It must be true” a w innym „It has to be true”? Czy jest jakaś różnica? Napiszcie w komentarzach!!
