Regular plural s. Prosta liczba mnoga w angielskim zdaniu. ⋆ Speakingo ⋆

Chociaż tytułowe regular plural s – jak wszystkie te gramatyczne terminy – może brzmieć groźnie, tworzenie regularnej liczby mnogiej w języku angielskim jest tak proste, że prościej się już nie da!

Wyobraź sobie, że jesteś Anglikiem, który bohatersko próbuje nauczyć się języka polskiego.

Skąd masz wiedzieć, że banan-banany, jabłko-jabłka, gruszka-gruszki, pomarańcza-pomarańcze i awokado-awokado? Skąd biedny ma wiedzieć, w przypadku którego owocu zastosować jedną z niezliczonych regułek?

A teraz popatrz jak prosty w języku angielskim jest regular plural czyli regularna liczba mnoga :

banana-bananas
apple-apples
pear-pears
orange-oranges
avocado-avocados

Jak widzisz:

W języku angielskim zwykle liczbę mnogą (regular plural s)
tworzymy po prostu przez dodanie końcówki -s.

Oczywiście jednak angielski nie byłby angielskim, gdyby na tym kończyła się cała historia!

Problemy z pisownią plural s

Jeśli potrzebujemy znać język angielski głównie, żeby się dogadać, to zasadniczo problem ten nas nie dotyczy. Chodzi o to, że w zależności jakie mamy ostatnie litery w słowie do którego chcemy dokleić -s by zrobić z niego liczbę mnogą, to pojawią nam się różne sposoby zapisu.

Ale o tym piszę więcej w osobnym tekście o problemach z liczbą mnogą angielskiego rzeczownika:

liczba mnogaliczba pojedyncza angielski singular plural form

Patrz również: 4 problemy z pisownią liczby mnogiej rzeczownika.

Teraz chciałbym przyjrzeć się temu, jak praktycznie zastosujemy regular plural -s w zdaniach.

regular plural -s w zdaniach

Weźmy sobie za przykład tak proste zdanie jak jeden z przykładów z pierwszego poziomu zaawansowania na kursie Speakingo:

1. This is a hammer. (To jest młotek.)

Jak powiemy to w liczbie mnogie?

2. These are hammers. (To są młotki.)

Okazuje się, że chociaż samo tworzenie liczby mnogiej rzeczownika (regular plural -s) jest banalnie proste, samo tworzenie zdań jest już odrobinę bardziej skomplikowane.

Pojawiają się nam tu trzy tematy:

Dlaczego this zmieniło się w these?
Dlaczego is zamieniło się w are?
Dlaczego znikło „a” sprzed hammera?

1. this – these

W języku angielskim mamy cztery zaimki wskazujące, które uparcie będą nam się niestety na początku mylić:

this – ten
that – tamten

Oraz dla liczby mnogiej:

these – te
those – tamte

Skoro w drugim zdaniu mówimy już o kilku młotkach a nie o jednym, musimy zamienić this (ten młotek) na these (tamte młotki).

there is – there are

Życie możemy ułatwić sobie, jeśli zamiast powiedzieć „to są” powiemy „tam są” ponieważ „tam” jest tylko jedno!

There is a hammer. (Tam jest młotek.)
There are hammers. (Tam są młotki.)

Nadal pozostaje nam jednak bardzo istotna sprawa z odmianą czasownika być/jest.

Patrz również: Tam jest konstrukcja there is / there are!

2. Odmiana to be: am is are – jest czy są?

Tak jak w większości języków powiemy „ja jestem„, ale „oni są„. Również w języku angielskim „bycie” wygląda inaczej w liczbie mnogiej i w liczbie pojedynczej.

W skrócie dla liczby pojedynczej jest to:

I am – ja jestem
You are – ty jesteś
He is, she is, it is – on jest, ona jest, to jest

Oraz dużo prościej dla liczby mnogiej:

we are – my jesteśmy
you are – wy jesteście
they are – oni są

Tłumaczy to nam dlaczego w pierwszym młotkowym zdaniu mieliśmy is (młotek jest), a w drugim are (młotki są).

Więcej na ten temat w rozśpiewanym wpisie:

Patrz również: Kiedy używać „am”, „is” a kiedy „are”. Rockowa lekcja dla początkujących.

3. Gdzie zniknął przedimek „a”

Tu kolejna dobra wiadomość!

W języku angielskim nie ma rodzajników: to znaczy nie musimy zastanawiać się (nad czym muszą głowić się na przykład uczniowie mowy Goethego) czy jest „ten” młotek, „ta” młotek czy może „to” młotek. To naprawdę ogromne ułatwienie w nauce! 1:0 dla Szekspira!

Jedyne co musimy wiedzieć, to jaki article czyli przedimek dać przed rzeczownikiem.

Dla liczby pojedynczej może to być:

a lub an
the

a dla liczby mnogiej

– (nic)
the

Dlatego właśnie w pierwszym zdaniu, ponieważ mówimy ogólnie o młotku, pierwszy raz o nim wspominamy, użyjemy standardowego przedimka nieokreślonego „a”.

The jest tak zwanym zaimkiem określonym, to znaczy że używamy go dopiero, gdy mówimy o jakiejś konkretnej rzeczy lub rzeczach. Ale ponieważ nasze zdanie nadal było ogólne, nie trzeba dawać niczego i wystarczy powiedzieć There are hammers.

Tylko jeśli z kontekstu rozmowy wynikałoby, że mówimy o jakichś konkretnych młotkach, powiedzielibyśmy – również poprawnie – There are the hammers. (Tam są te młotki.)

Więcej na temat przedimków a an the w tekście: