Mała literka „s” okazuje się dużym problemem. Ale tylko dlatego, że trzeba o niej pamiętać. Przyjrzyjmy się prostej zasadzie gramatycznej, o której z uporem godnym lepszej sprawy zapominamy. To znaczy kiedy używamy have a kiedy has, kiedy go a kiedy goes, kiedy do a kiedy does i co to jest w ogóle to present simple s?
/na obrazku/ Gdy uczysz się czasu present simple, ale zapominasz dopisać „s” w trzeciej osobie liczby pojedynczej.
Czas teraźniejszy present simple jest jednym z pierwszych czasów gramatycznych, jakich uczymy się w języku angielskim. Opisuje rzeczy, które wydarzają się regularnie, codziennie.
Chociaż w porównaniu do innych spośród 12 angielskich czasów może wydawać się odrobinę skomplikowany, to jednak w porównaniu do polskiego czasu teraźniejszego jest prościutki. Dlaczego?
Ponieważ nie musimy za dużo odmieniać. Jeśli weźmiemy na przykład słowo „podskakiwać”, to po polsku musimy wiedzieć, że ja podskakuję, ty podskakujesz, on/ona/ono podskakuje, my podskakujemy, wy podskakujecie, a oni podskakują – 6 różnych końcówek!
W niektórych angielskich czasach będzie tylko jedna forma (na przykład w czasie przeszłym past simple „jumped” będzie dla wszystkich osób)!
Czas present simple będzie tu bardziej skomplikowany ponieważ końcówki mogą być… dwie.
(1) Podstawowa forma (bezokolicznik) dla wszystkich osób – poza (2) naszą trzecią osobą liczby pojedynczej (3rd person singular) czyli on (he), ona (she) i ono/to (it), kiedy to dodajemy nasze tytułowe present simple s.
Patrz również: Nieprosty czas teraźniejszy prosty present simple.
Czyli w praktyce przyjrzyjmy się jak to będzie z naszym skakaniem „to jump”:
Dla wszystkich osób dajemy podstawowa formę, bez żadnego odmieniania: (ja skaczę) I jump, (ty skaczesz) you jump, (my) we jump, (wy) you jump, (oni) they jump.
Jedynie dla on/ona/to w czasie present simple dodajemy końcówkę -s: (on) he jumps, (ona) she jumps, (ono/to skacze) it jumps.
Na przykład:
albo
albo
Patrz również: Dużo tego much, many, lots of…
Oczywiście jednak język angielski nie byłby angielskim gdyby nie było kilku wyjątków (have has i tak dalej) o czym poniżej.
1. Jeśli natomiast słowo kończy się na spółgłoska + y dodajemy końcówkę -ies:
Na przykład:
albo
2. Jeśli słowo kończy się na literki ss, sh, ch, x, z, o zamiast gołego -s dodajemy -es
Zabrzmielibyśmy wtedy jak jakiś syczący wąż! Dlatego powiemy
Patrz również: Tam jest konstrukcja there is / there are!
Najpopularniejszy przypadek będzie ze słowami kończącymi się na o, ponieważ mamy tu dwa bardzo często używane słowa iść (to go) i robić (to do):
Bardzo ważne słowo. Zapamiętaj że:
ale
Jeszcze ważniejsze jest jednak angielskie słowo do does, ponieważ nie tylko znaczy ono „robić coś” ale też funkcjonuje jako tak zwany czasownik posiłkowy. W praktyce oznacza to, że po prostu częściej będziemy musieli pamiętać, że do w trzeciej osobie liczby pojedynczej czasu present simple to does.
Do does jako normalny czasownik „robić coś”
Do does jako czasowniki posiłkowe pojawią nam się w pytaniach i przeczeniach w present simple:
i w przeczeniach:
Czytaj również: Do? Does? Did? Done? Doing? Scooby Dooby Doo!
Podobnie jak „do does” również „have has” będzie bardzo popularnym przypadkiem, ponieważ „have has” również funkcjonuje jako czasownik „normalny” (znaczy wtedy: mieć coś), ale również jako czasownik posiłkowy czyli taki, który pełni funkcję gramatyczną, ale sam w sobie nic nie znaczy. Co więcej nie będzie występował jedynie w czasie present simple, ale może wręcz przede wszystkim w czasach present perfect oraz present perfect continuous.
Ale po kolei.
Generalnie zawsze musimy pamiętać, że we wszystkich osobach jest have, natomiast w przypadku on/ona/ono [3rd person singular – trzecia osoba liczby pojedynczej] będzie has. I już.
To znaczy:
Podobnie w przeczeniach. Wtedy ładniej brzmi jeśli dodamy nic nie znaczące „got”:
Podobnie będzie w pytaniach z have & has w czasie present simple:
Patrz również: Być czy mieć? Odmiana „have got” oraz „to be”.
Jeśli dopiero zaczynasz naukę języka angielskiego nie musisz na razie tym się szczególnie przejmować. Warto wiedzieć jednak, że w czasach present perfect oraz present perfect continuous nasze have & has będą wyglądały podobnie.
W czasie present perfect simple:
Oraz w present perfect continuous:
Czyli po prostu również w perfektach dla wszystkich osób będzie have, a dla trzeciej osoby liczby pojedynczej (3rd person singular) będzie has.
Patrz również: Naucz się języka angielskiego!
Oczywiście najważniejsza jest jednak praktyka!
Jak widzisz teoria nie jest tak skomplikowana – jedyna trudność polega na tym, żeby stosowanie końcówki -s w trzeciej osobie liczby pojedynczej present simple weszło nam w krew!
Czy w rozmowie jednak mamy czas na to by zastanawiać się, czy mamy akurat do czynienia z 3rd person singular a czas to present perfect?
Nie mamy! Musimy mówić z automatu!
Dlatego tak ważne jest by nauczyć się mówić po angielsku! Nie tylko studiować regułki, ale też rozruszać swoje gardło, zbudować nawyk poprawnego mówienia!
Tu z pomocą przyjść może nam kurs języka angielskiego online Speakingo!
Na tym kursie przede wszystkim wytwarzasz nawyk poprawnego mówienia właśnie. Nie zajmujesz się w dużej mierze zbędną teorią, ale poświęcasz swój cenny czas na praktykę!
Dzięki technologii rozpoznawania mowy, możesz prowadzić konwersacje ze swoim komputerem czy telefonem online, o każdej porze dnia i nocy, bez wychodzenia z domu!
To nie tylko bardzo skuteczna, ale również przyjemna metoda nauki języka angielskiego!
Zresztą najlepiej zobacz sama czy sam! Po rejestracji możesz przez tydzień pobawić się nauką angielskiego na Speakingo – bez żadnych haczyków czy zobowiązań – i zobaczysz, czy taki sposób nauki języka angielskiego Ci odpowiada!
Czy wszystko jest już jasne? Czy wiesz kiedy stosować have, kiedy has, kiedy do does, a kiedy go goes? Jeśli coś nie jest jeszcze jasne w temacie 3rd person singular pytajcie śmiało w komentarzach!